Movember, de maand van de mannen.

Vijftien jaar geleden besloot ik mijn scheermesjes aan de wilgen te hangen.
Sinds die tijd houd ik me niet meer bezig met de dagelijkse beslommeringen van het wegsnijden van de haargroei rondom mijn gezicht.
Waarom ben ik gestopt?
Ik was erop uitgekeken. Zoals vele andere gewoontes die ik heb ben ik er op een gegeven moment gewoon klaar mee. Het repeterende van de handeling ging me tegenstaan.
En wat er overbleef was een soort halfslachtige poging tot wat men ook wel een baard noemt.

Ik kom uit een familie waar mijn vaders kant nogal katholiek is opgevoed en dus hebben mijn opa en oma acht zoons en drie dochters op de aarde gezet. Met een persoonlijke bedankbrief van de Paus en een aanbeveling voor een goed plekje in hemel zijn ze nu beide goed terecht gekomen. Zoals mijn vader al tijdens beide begrafenissen mooi verwoordde:" Pa, ma, ik hoef jullie niet de hemel in te prijzen, daar zijn jullie al."

Enfin, baardgroei. Al mijn ooms, zo zag ik tijdens de begrafenissen hadden baarden waar Vader Abraham nog een puntje aan kon zuigen. Zou mijn beslissing dan een erfelijke geweest zijn?
Op 1 november van dit jaar kwam aan mijn vijftien jarige traditie van niet scheren een einde. Ik begaf me in de vroege ochtend naar Pierot, barbershop in Haarlem om daar mijn maagdelijke huidje eens flink onder handen te laten nemen door Kim, de Barbier.

Met vakkundige vlotheid begon zij haar professie. Een warme doek over mijn gezicht was een fijne verwelkoming. Wat tonicjes en spulletjes, en al snel ging Kim over tot het scheren. Voorovergebogen scheerde ze haar mes sneller dan Schumacher door het circuit van Monaco over mijn wangen. Een snelle linkerbocht langs de neus, over de chicane van mijn kin zo door naar mijn bovenlip. Ik kon mezelf niet weerhouden wat racegeluiden te maken... Dertig minuten later stond ik weer buiten met een gladgeschoren porem. Niet alleen lijk ik nu tien jaar jonger, maar het is ook nog eens ontzettend koud.

Waarom dan nu ineens scheren? Op 1 november, 2004, begonnen een aantal kerels met het onder de aandacht brengen van de gezondheid van de man, met name gericht op onderzoek en bewustwording van prostaat kanker. Dit door het laten staan van de snor en het daarmee gepaard gaande ophalen van geld. Wist je dat er elke dag 7 mannen sterven aan prostaatkanker? Deze maand november kreeg de toepasselijke verbastering "Movember".

De Mo van Moustache welteverstaan. Gedurende deze maand moet de man zich aan een aantal regels houden.

1. Het gezicht van de Mo Bro moet geheel gladgeschoren worden op 1 november.
2. De hele maand Movember moet elke Mo Bro zijn snor laten staan en verzorgen.
3. De Mo mag niet aan de bakkebaarden vast zitten, dat is een baard.
4. De Mo mag het midden van je kin niet raken, dat is een sik.
5. De Mo Bro dient zich als een heer te gedragen.

Gedurende deze maand ga ik voor de "Trucker", oftewel de "Horseshoe. Als je gaat, ga dan goed fout.

 

Ik zal mijn best zoveel mogelijk buzz te creëren en geld op te halen voor de Movember Foundation.

En mocht je je geld kwijt willen kan dat uiteraard op mijn Mo Space. Elke donatie, groot of klein is welkom.

Nog even dit: Hoe herken je prostaatkanker?

Ga met onderstaande klachten in elk geval even langs de huisarts: 

• vaker moeten plassen dan normaal
• moeite met plassen
• pijn en een branderig gevoel bij het plassen
• nadruppelen en/of een zwakke straal bij het plassen
• troebele of bloederige urine

De huisarts zal mogelijk rectaal onderzoek doen. Dat wil zeggen dat hij met zijn vinger via de anus de endeldarm binnengaat, zodat hij kan voelen of er afwijkingen zijn aan de prostaat. Je moet er wat voor over hebben...

Succes...