Change and happiness... (jaja, in het Engels...)

I must have been27 when I met her. At that time I was working as a steward in a Dutch airline. She boarded to fly from Amsterdam to Nice to visit some friends. I took one look at her and I knew we were made for each other. I guided her personally to her seat, which happened to be on the third row from where I was seated. She was looking at me in the same way I was looking at her, like she read my mind and knew what I was thinking. Getting slightly warm and gaving her my most special smile that said:' Yes, we are going to have sex, no doubt about it.'

It turned out she lived in the Netherlands a few years earlier and she was going to visit some friends in Nice. Her voice sounded American but sweet-more sophisticated. When I asked her where she came from, her answer was British Columbia, Canada. Damn, I loved Canada and her parents instantly. This butterfly flew from Canada just to meet me, this much I knew. I didn't believe in destiny and all that shit, but she must have been my reward for being such a nice guy .

During my speech, welcoming all the other passengers, she kept on looking at me with little devils playing hide and seek in her eyes. While she was writing in her diary I seated myself next to her. I had millions of questions in my mind, but only tea or coffee came out. She asked me to write something down in her mind book. I wrote:' If you cannot hear the music, you'll think the dancer is mad, completing it with my email address and mobile number. Only one hour and forty minutes later the airplane touched down at Nice airport.

She waited until all the others disembarked and gave me a note, a smile and a look that burned. The captain, standing next to me to personally say goodbye to the passengers whispered:' In the pocket Tudé!' My eyes saw her flutter to the bus taking her to the arrival hall. The note said:' Hi I'm Morgan and I hear the music!' Arriving back in Amsterdam I immediately walked up to the scheduling department to ask them to plan me on the flight three days later to pick her up again. Not knowing I was already planned on this one. The devil must have been on my side, I could almost hear him giggle.

Again she entered my domain three later. Slightly tanned and wearing leather trousers she gave me three kisses. She liked the Dutch way of saying hello and softly said she missed me. This girl knew exactly what a guy wants to hear to get him all fired up. I extinguished the fire starting in my pants and continued my speech in Dutch, English and French. 'There are six emergency sexits, oxygen can be sucked out and in case of a crash, stay seated and let me and Morgan leave the plane before all of you.'

During the flight back I was wondering how to smuggle this extinct species through customs. During landing I looked at her and concentrated on what she wanted me to lipread. I concluded it was:' Take me home with you!' And so I did. We drove to my place and both had our lips firmly shut, like a vault in a bank. Split seconds after we entered my Playboy mansion. Fourteen hours later we were hungry as wolves, completely exhausted by...well...talking so much. Kids are reading this blog as well:-)

For a week we made love Ron Jeremy style, talked days on end about life, change and happiness and music. At that point she had to get back to Canada and I had to report fit again at work. I drove her to Schiphol and again silence. We agreed to email and call each other every other day, which for the next couple of months we did. I really felt this was the one, she was the red pill. I decided to quit my job and leave for Canada to romantically follow all the songs there are written about love and following the heart. I gave her a call a day before I wanted to leave my home town, elaborating my plans. The other end of the line did not react. After a minute or so there was here warm voice answering me:'I guess John would not be so happy about you coming over...'
It appeared she forgot to mention she had a boyfriend:-)
Change can cause happiness and cause change, causing happiness again.

Based on a true story and off course names have been changed.
Morgan is happily married with John and raising their lovely baby boy Valentine in Canada. Tudé is writing short stories about life, love, change and happiness, and still lives in the Netherlands.

Superhelden

Mijn broer en ik, wij geloven al jaren in superhelden. Ik was acht, hij tien. Meters stripboeken werden op onze bovenverdieping verslonden. Onze eerste held was de Rode Ridder. Hoewel hij geen superheld was, maar 'gewoon' een ridder mocht hij zich toch begeven tussen de anderen. De Rode Ridder was continue in gevecht tegen het kwaad en...kreeg altijd alle chicks. Twee vereisten voor de benaming Superheld.

We liepen allebei krantenwijken, mijn broer en ik. Alleen deed hij er altijd drie keer zo snel over. Ik snapte er niks van, zijn wijk was twee keer zo groot en toch liep hij deze in minder dan een uurtje. In mijn ogen al best een superheldenactie. Totdat hij mij zijn geheim prijsgaf. Hij liep twee straten waar de controleurs woonden en flikkerde de rest met zijn superkrachten zo de papierbak in. Ik ben een snelle leerling, dus al snel breidde ons krantenimperium zich uit over Haarlem, Heemstede en Hoofddorp. Het geld kwam sneller binnen dan de gemiddelde auto op de Nürburgring.

Nu kostte onze hobby nogal wat geld en krantenwijken leverden te weinig op. Er zijn namelijk meer helden dan kerken, dus we moesten onze krachten uitbreidden. Ik sprak de winkelier aan, leidde hem af met mijn onschuldige blik, en mijn broer jatte ondertussen zijn winkel leeg. Dit werkte goed. Zo kwamen we aan onze wekelijkse quota van 34 stripboeken. En lezen is gezond toch? De Hulk, Superman en The Fantastic Four. Onze collectie was giga. Zo groot dat onze krantenwijken er wel bij in moesten schieten. Want lezen kost tijd.

Afgelopen drie weken voelde ik mijzelf ook een superheld. Ik hielp behoorlijk wat mensen uit de brand. Mijn vrienden waren op vakantie en ik had de taak op hun huizen te passen. Drie huizen waren mijn domein, mijn verantwoordelijkheid. Aangezien er overal slechteriken op de loer lagen die op de kostbare inhoud van deze huizen uit waren nam ik mijn taak als superheld behoorlijk serieus. Driemaal daags verkende ik de buurt, verdedigde de huizen en mijn superheldenvermogen stond op scherp.

Ik moest nog wel een naam voor mezelf bedenken. Dat hoort erbij. Hoe kunnen de chicks me anders vinden? Na dagen peinzen wist ik het. Het paste perfect bij de taak die mij was toevertrouwd! Ik noemde mezelf Petman. Wie anders had Knuffie, Teddy en Witje dagelijkse bescherming geboden en hun hokjes schoongemaakt en dagelijks het konijnen,- en hamstervoer bijgevuld?

 

Jeugdliefde reply

Ik denk dat ik een jaar of veertien was toen ik mijn eerste kus mocht ontvangen. Ik was er eigenlijk nog helemaal niet mee bezig, maar door een weddenschap met mijn vriendinnetje Marieke moest ik binnen drie maanden gezoend hebben. Met wie, dat mocht ik zelf kiezen. 'Je bent zó mooi, dat moet je makkelijk lukken', zei Marieke.
Ik had zin in de weddenschap maar wilde wél dat mijn eerste kus met iemand zou zijn waar ik nooit verliefd op zou kunnen worden. Ik had geen zin in die rompslomp en dat gedoe eromheen. Het zou dus iemand moeten worden die er leuk uit ziet, maar niet tè leuk. Een populair iemand maar niet tè. En bovenal iemand die makkelijk in te palmen zou zijn, want verliezen van Marieke was geen optie in mijn wereld. Een knappe kansarme gozer dus.

Na een wekenlang en zeer grondig onderzoek kwam ik tot de conclusie dat er drie kandidaten overbleven. Mike, die stoere jongen uit de vierde. Willem, veruit de slimste van school en Tudé, een gezellige en enthousiaste gast. Mike droeg kistjes en een aantal kettingen die door zijn oren, via de mond naar zijn neus liepen. Roestvrij staal en ik gaan um niet worden, hoorde ik mezelf hardop denken en glimlachte. Mike was nogal depressief en had het uitstellen van tandenpoetsen tot in de puntjes geperfectioneerd. No way dus dat ik mijn tong zijn schimmelbekkie zou laten raken.
Met Willem zoenen zou mogelijk mijn reputatie op losse schroeven kunnen zetten dus was eigenlijk ook geen optie. Zoenen met een nerd hoorde er niet bij. Dus bleef Tudé over. Het probleem was alleen dat Tudé niet echt benaderbaar was. Hij was een einzelgänger en niet iemand die zijn stem vaak liet horen. Deed hij dat wel, dan had hij meestal gelijk in wat hij zei.

Tudé schreef veel, hij was altijd in de weer met zijn blocnote en pen. Dit zou mijn ingang zijn! Ik schreef hem een klein briefje en stopte dat tijdens de grote pauze terwijl we de grote hal inliepen in zijn hand. Hij keek me verbaast aan, maar nam het briefje wel aan. Ik schreef hem: 'Ik ben op zoek naar iemand met wie ik kan schrijven over alles wat mij bezighoudt, wil jij diegene zijn?' Ik wachtte geduldig af en ja hoor twee dagen later vond ik in mijn etui een briefje terug dat hij dit graag zou willen.

We schreven in de weken daaropvolgend elke dag met elkaar en ik genoot van zijn manier van het verwoorden van dingen. Hij maakte het zo simpel en schreef alsof hij direct tegen me sprak. Ik kon er niets aan doen en was het zeker niet van plan, maar het gebeurde. Ik werd verliefd op Tudé. Dit had ik niet met mezelf afgesproken! Zo rond brief 120 vroeg hij mij of ik wel eens gezoend had en zo niet, of ik zijn eerste zou willen zijn... Ik voelde mezelf rood aanlopen maar dit was wèl het moment waarop ik gewacht had. We hadden afgesproken om elkaar op woensdag achter het biologielokaal te ontmoeten. Op de woensdag stond ik zenuwachtig klaar, maar om 08:35 was hij er nog niet. Hij kwam gewoon niet eens opdagen. Ik was woedend op hem! Rond 11:30 kwam hij pas in de klas. Hij zag er bezorgd uit en ik tikte hem in de gang aan en vroeg hem wat er was. Hij vertelde dat zijn zusje was aangereden en dat hij er zo van baalde dat we niet gezoend hadden. Mijn boosheid verdween meteen en ik zei hem dat we na school ook wel tijd genoeg hadden om het alsnog te doen.

Na vijf minuten was het klaar. Ik vond er absoluut niets aan. Zijn tong leek wel een buitenboordmotor! Veel te snel schoepte hij zijn tong door mijn mond. Ik was acuut afgeknapt en stopte met kussen. Hoe moest ik hem dit nou vertellen? Eenmaal thuisgekomen vertelde ik mijn zus hoe alles gegaan was en schaterlachend gaf ze mij een gouden tip. 'Luister", zei ze: 'Als je zijn gevoel niet wilt kwetsen, dan heb ik de volgende truc voor je. Ik teken een koortslip op je mond zo groot als een voetbal en als je hem dan ziet, vraag je hem weer om te zoenen. Hij zal op zijn beurt dit afwijzen en je hebt zonder hem te kwetsen bereikt wat je wilt!'

De tip werkte en ik had de weddenschap glorieus gewonnen...