♬ UPC upside your head, say UPC upside your head ♬

Lieve UPC,


Laat ik beginnen je te bedanken voor alles wat je voor me hebt geregeld de afgelopen 10 jaar. Je hebt geregeld dat ik een fantastisch aanbod van televisie voorgeschoteld heb gekregen.
Zoals beloofd krijg ik elke avond 100+ zender voor mijn kiezen. Dat is toch fantastisch?!
Een gevarieerd aanbod en perfect op maat gesneden. Niet voor elk wat wils ofzo, nee echt over nagedacht. Een personal touch, bravo!

En alsof dat niet genoeg was kwamen jullie jaren geleden met de mogelijkheid een upgrade van een DVR-speler. Mocht de keuze niet reuze genoeg zijn dan kon ik voor een paar eurootjes nog opnemen ook! Digitaal!! En of het niet gekker kon, ik weet nog dat ik steil achterover sloeg. De 'On Demand' knop. Voor 1 cent goedkoper dan de videotheek films aanbieden, wow! Ik hoefde de deur niet eens meer uit voor topfilms.
Wat een uitvinding was dat! Ik zweer dat Steve Jobs ( † ) persoonlijk zijn ontwerpteam 40 zweepslagen is komen geven. Waarom hadden zij dat niet bedacht. Het zou zo goed passen in zijn IDemand concept.  Natuurlijk wist hij stiekem ook wel dat hij deze service nooit zo goed had kunnen uitrollen als de UPC, maar you cannot blame a golden child for trying. Zit ie daar nu op zijn ICloud te balen? Ik denk het wel.

Maar wat jullie hierna hebben bedacht om me tevreden te houden kan alleen maar in superlatieven beschreven worden. Kijken in HD! Epic!!!! Zag ik vroeger via de antenne het hele jaar sneeuwvlokjes, nu zag ik de afgeleefde groeven in het gezicht van Peter Timofeeff. Genieten van real tv. En dat voor maar weer een paar luttele centjes extra. Natuurlijk ga ik in op je aanbod.

Toen ik een aantal maanden geleden helaas vanwege tijdtekort (nieuwe baan) moest downgraden toonde je heel veel begrip. Je zag in dat ik van de 100+ zender er maar 2 bekeek, en dat "the dog whisperer" niet perse in HD hoeft was je ook met me eens. En omdat het 14 keer per dag herhaald werd zorgde ervoor dat ik de DVR en On Demand ook niet meer nodig had. Ik had genoeg aan Cesar Milan en zijn hondengefluister. Moeite met afscheid nemen als ik heb maakte je het me erg makkelijk door zonder moeilijk gedoe mij afstand te laten nemen van jullie diversiteit in aanbod.

Nu drie maanden later ben ik gelukkig nog steeds niet van je af... Je hebt me 3 mails gestuurd, en wel 3 keer gebeld met prachtige aanbiedingen. Elke keer leek het wel alsof je mij het oude weer aan wilde bieden, maar dat zal ik wel fout hebben, want je bent vakkundig en professioneel genoeg om precies mijn wenspakket te onthouden. We zijn toch niet voor niets al zo lang vrienden?

Ik hoop in de aankomende maanden nog veel contact met je te hebben, ik vind je fantastisch. En ook namens mijn collega Thije bedankt. Hij belde me net en ik vertelde hem mijn verhaal. Het klonk hem enorm bekend. Goed om te horen dat er meer mensen zo blij met je zijn. Hou dit vol en zie het er nog van komen dat jullie sneller zullen groeien als...nou ja als...de Facebookfans van Groupon.

Trots een vriend van UPC te zijn,

liefs,
Tudé

Leef je uit...

Al jaren hoor ik mijn vrienden en mijzelf praten over het fenomeen "vrouw".
En hoe meer we erover praten, hoe minder we van haar snappen. Ze is geen derde helft of een analyse van een voetbalwedstrijd, de vrouw is een sport apart. De regels zijn wispelturiger dan die van een zelfmutulerende suïcidale schizofreen. En wij "mannen" zien nu eenmaal graag logica in de wereld. Bij het ontbreken van deze logica raken wij in paniek. En paniek is geen goeie raadgever.
Paniek zorgt voor...paniek, en bij paniek gaan we rennen. Zo hebben we dat geleerd van onze voorouders.

Na een tijdje gerend te hebben, kwam ik tot de conclusie dat dat ook niet logisch was. Dan kon ik mijn hele leven wel blijven rennen. Ik gaf mezelf een goed advies. Ik moest meer stil staan. Aangezien ik wel eens vaker de eigenschap heb te luisteren naar mezelf deed ik dat in dit geval ook. Na een tijdje stil te hebben gestaan kwam ik tot een ingeving. Als een blaadje in de herfst dwarrelde er een woord naar beneden. Inleven...

Lekker dan! Sta verdomme voor mijn doen al een behoorlijke tijd stil, en dan krijg ik zo'n woord!
Inleven. Qua Wordfeud niet eens de moeite waard, maar hier moest ik het mee doen. Aangezien ik van aanpakken hou begon ik maar gelijk. Ik keek om me heen naar vrouwen en hun gedrag. Ik observeerde ze in verschillende omstandigheden; van winkelen tot uitgaan, van lezend tot etend, van dansend tot sjansend. En de conclusie? Er zit wel degelijk logica in de vrouw.

De logica zat hem in de voorbedachte rade. Had ik hiervoor een lui oog met een afwijking van +2, nu waren ze allebei geopend. Ineens begreep ik waarom keuzes zo moeilijk zijn.
Voorbeeldje? In een restaurant maakt een man een keuze tussen vis of vlees, en veel of weinig. Dit duurt ongeveer 4,6 seconden. De vrouw doorloopt echter een heel scala van keuzemomenten met de bijbehorende gevolgen.
Zal ik vlees nemen, ik moet eigenlijk iets wat sneller verteerd kiezen, want anders slaap ik vannacht weer zo slecht. En dat kan niet want ik heb morgen een belangrijke presentatie. En als ik die presentatie slecht doe, dan zal Iris me vast met de grond gelijk maken en van de gelegenheid gebruik maken om de zaakjes over te nemen. Mijn God, wat haat ik Iris! Als ik haar alleen zie met die hakjes en die perfecte benen voel ik braakneigingen opkomen.
Ondertussen is de man al om zich heen aan het kijken naar ander vers vlees dan de tournedos die hij zo op zijn bord krijgt.

De keuze wordt dus vis. Maar als ik de tonijn neem, dan zal ik nooit weten hoe de dorade smaakt, maar in dorade zit wel weer veel Omega 3 en ik heb gehoord dat veel Omega 3 depressies tegengaat. En ik ben toch al zo bang dat ik depressief zal worden. 'Ik neem de salade Niçoise als hoofdgerecht.'
De man zit al in gedachte bij zijn vrienden in eetcafé de Ark onbeperkt spareribs te hakken.

De vrouw valt op de man zoals hij is. Avontuurlijk, spannend, onberekenbaar en dus interessant. Maar na de proefperiode zal hij alleen door de ballotage komen als hij een paar piepkleine dingen gaat veranderen. Ze vraagt heus niet teveel. Alleen iets minder avontuurlijk, minder onberekenbaar en iets minder spannend...voor andere vrouwen...
Dus als de man, makkelijk en allergisch voor confrontaties als hij is, eenmaal 7 avonden per week op de bank ligt, met zijn Playstation in zijn handen en zijn biertje aan de mond, is dat ook niet helemaal wat ze wilde. Kan hij niet weer worden zoals in het begin. Toen deden ze zoveel leuke dingen, konden ze zo fijn praten. Het idee van deze avond samen was toch omdat ze iets moesten bespreken? En heel graag wel een beetje gezellig.

Al rennend besefte ik me dat ik de rekening nog niet had betaald. Aangekomen in de Ark hoorde ik het lage gebrul van mijn grotgenoten, mijn Matties, mijn maten, mijn vrienden. Ik was weer thuis...waar ik me kan inleven tot ik een ons weeg..

Typisch Nederlands

Ik ben trots op ons kleine landje. Ik woon er graag, hou van de kneuterigheid en de overzichtelijke indeling. Ik ben trots op onze geschiedenis met haar ondernemersdrang, en ons microdenken. Ik vind het heerlijk om in mijn dorpje Haarlem te zien dat deze kleinschaligheid in haar volle bloei te merken is. Ik haal mijn broodje kaas bij het bakkertje op de Botermarkt, drink mijn koffietje bij Anne&Max to go, want ik heb altijd haast om op tijd te komen.

Typisch Nederlands is waarde hechten aan punctualiteit en als iemand te laat is er niets van zeggen, maar wel enorm veel irritatie wegens het gebrek aan respect voor míjn tijd. Het kopje koffie kan je dan wel vergeten en zeker als je niets voor bij de koffie mee hebt genomen. Mocht je überhaupt het idee hebben gehad stamppot bij me te komen eten; ik kijk je weg vóór het avondeten om 1730 op tafel staat!
Mocht je wel op tijd gekomen zijn en een afspraak hebben gemaakt om te komen eten, dan krijg je naast het kopje zelfgemaakte cappuccino ook nog een stroopwafel.

Een andere gewoonte, of eigenlijk meer een traditie is het weer. Massaal kijken we naar boven, raadplegen de buienradar of Oet Morn om vervolgens te kunnen gaan zeiken over wat er allemaal mis is aan het weer. Poeh, het is wel drukkend warm hè, getverderrie ik plak helemaal. Regen is dan op dat moment even goed voor de tuin, maar twee dagen regen en de zomer is nog nooit zó slecht geweest. Ook mogen we achteraf klagen bij gebrek aan het perfecte weer.

En Bam Jonguh, een nieuwe typisch Nederlandse gewoonte is geboren...
Het klakkeloos ventileren van onze mening. Wij Nederlanders zijn daar zó goed in. We maken van elke poep en scheet een olifant. Ik hoor dagelijks de mening van voetbalcommentatoren en ervaringsdeskundigen nagepapegaait worden. Hebben we wel een eigen mening, of doen we maar wat...#omdathetkan? We staan hierdoor niet alleen als luidruchtig te boek, maar ook als onbeschoft in de ogen van meer geciviliseerde volkeren. Eerst nadenken dan pas schreeuwen zou ik zeggen.

Dan nog een andere eigenschap:
Onze gierigheid. We splitten de rekening, tanken met onze eigen aardappels in de kofferbak nèt na de grens vanwege de drie cent die dat per liter scheelt en geven feestjes waar we ons eigen drank moeten meebrengen. Going Dutch of Dutch Treat is geen benaming waar we trots op kunnen zijn. Volgens de Belgische buren is de meest voorkomende naam in Holland; Vincent. Makes you wonder...

Ik ben trots op Nederland, maar op Nederlanders...? Ik doe normaal want ben al gek genoeg. Ik eet mijn haring, boerenkool met worst, schaats één keer per 20 jaar de Elfstedentocht en prak mijn broodjes kroket met jus terwijl op de achtergrond de draaiorgelmeneer stoned en vrolijk zijn Dries Roelvink liedjes draait. HupHollandHup;-$