Ik had geen liefde en werd dus gekoppeld.
Ik weet niet wat het is met koppelen, maar het overkomt iedereen en iedereen doet het. Ik werd in dit verhaal de 'gekoppelde'. Al drie maanden hadden ze het geprobeerd, maar ik had ze door én was ze voor. Mij niet gezien. Na zeven vette jaren zou ik mezelf niet laten verleiden tot de magere.
Nietsvermoedend liep ik op een mooie zomerdag hun tuin in. Ze hadden me op het laatste moment uitgenodigd voor een BBQ en ik zocht daar toch echt niets achter. Vlak voordat ik aankwam belde mijn oudste vriend Robin me op om te zeggen dat Sarah ook zou komen. Ik stond al praktisch bij de voordeur en eten moest ik toch dus ik dacht: "Ik doe hun dat plezier, ik trap er wel een keertje in."
In de tuin zat een onooglijk creatuur, en absolute misschepping van Onze Lieve Heer. Haar ogen stonden 237 graden gedraaid, haar voeten waren zwemvliezen, haar rug kromde als een piste waar menig snowboarder jaloers op zou worden en haar stem zou het in de seksindustrie meesterlijk gedaan hebben. Toen ik van de schrik was bijgekomen en doorhad dat deze vrouw de buurvrouw was, zag ik die andere...
Sarah was gekleed in het wit, blonde haren omringd door een aureool van zonnestralen, volle lippen, brede schouders en een kaaklijn waar een orthodontist acuut zijn eigen boezem door zou defibrilleren
Dít was een vrouw zoals God een vrouw bedoeld had. Zij was van da Vinci's Mona Lisa, Shakespeare's Julia, Adam's Eva.Voor háár zou ik mijn leven als vrijgezel opgeven. De Don Juan van de Países Bajos, de Casanova van Paesi Bassi zou zijn O Sole Mio niet meer op de Haarlemse grachten ten gehore brengen. Ik hing mijn lier meteen aan de wilgen en liep op haar af met de meest bravoure houding uit mijn repertoire als beduchte versierder.
Ik: Hoi, dus jij bent Saar, hoi ik ben Tudé...
Zij: Ohw, maar je bent helemaal niet lang, hebt geen krullen en ik kan niet in je klimmen.
Ik: Ehm,*stilte* gevolgd door meer stilte.
Zij: Maar wel leuk je nu een keer te zien.
Ik droop af richting tuin en schonk mezelf een groot glas wijn in. Gedurende de avond vloeide de wijn rijkelijk en raapte ik mezelf weer langzaam bijeen. Ik kwam erachter dat ze na zeven jaar nu pas vier maanden vrijgezel was en dat ze op dit moment scharrelde met een kerel uit Enschede. Na fles nummer zes pakte ik haar telefoon en sms'te hem namens haar dat ze verliefd geworden was en dat het tussen hem en haar helaas over was. Tot mijn verbazing moest ze hier hard om lachen. Na veertien flessen wijn verdeeld over vier personen gaf ik mijn vrienden te kennen dat ik echt niet meer kon rijden en wel moest blijven slapen. Haar vraag was van hetzelfde kaliber. Ik kon haar op dat moment onmogelijk vertellen dat ik vijf minuten verderop woonde en niet met de auto was. Dus koos ik ervoor de relatie te beginnen met de halve waarheid.
De eerste drie jaar leefden we allebei op wolken. We trokken met rugzakken de wereld over en kochten een leuk appartement dat we tot de LaLaLounge omdoopte. Iedere dag was een vakantiedag en zelfs in de winter scheen voor ons samen het zonnetje. We hadden niets nodig dan elkaar. We communiceerden over onze tekortkomingen en het verschil in taal tussen man en vrouw en lieten elkaar volledig vrij om vervolgens snel weer naar elkaar terug te keren. Jaloers werden we door iedereen bekeken. Hoe wij het samen deden werd als voorbeeld gesteld door vele vrienden. Graag geziene gasten waren we door onze een-tweetjes en onze humor om te lachen. We praatten over kinderen, adoptie. Elke keer als ze wakker werd keek ik haar aan, zag haar gekreukelde gezicht en voelde de 220Volt door mijn lichaam stromen.
Totdat...ze in Griekenland vreemdging. Bij thuiskomst biechtte ze het op en na een periode van twee weken waren we overeengekomen dat het een foutje was en dat we gewoon verder gingen alsof het nooit gebeurd was. We dronken gewoon wat meer, bezochten wat vaker de zonnebank in de winter, lieten elkaar nóg meer vrij en communiceerde steeds minder over tekortkomingen. En er was geen vuiltje aan de lucht. Totdat...ik het gevoel had dat ze weer vreemdging. Ik vroeg het één, zij antwoordde het ander.
Zo modderden we nog vier jaar door. Tot het moment dat ik erachter kwam dat ze helemaal niet naar een feestje van een vriendin was maar met een meneer mee naar Duitsland. Een zorgvuldig voorbereid complot raakte me dwars door mijn ziel. Ik confronteerde haar met mijn bevindingen en haar halve waarheden werden heel. En ik ging stuk. Binnen drie dagen was mijn huisraad gehalveerd en keek ik naar een tafel zonder stoelen, een slaapkamer zonder bed, borden zonder bestek en bank zonder rekening. Drie maanden lang leefde ik op bananen en sport. Drie maanden lang rende ik 's ochtends naar het zwembad, fietste weer naar huis om daar aansluitend in de gym te hangen aan alles wat maar van ijzer was en zwaar woog. Ik kon steeds minder kilo's tillen omdat ik zelf steeds lichter werd.
Van de 75 kilo bleef er nog maar 62 over. Maar sport was het enige dat mijn hoofd stopzette.
Elk moment dat ik alleen in huis was belde ik al mijn vrienden om ze te overstelpen met hetzelfde verhaal en dezelfde vragen. Hoe, waarom, waardoor? Allemaal nutteloze vragen waar niemand, zelfs zij niet een bevredigend antwoord op kon geven. Ik bezocht psychologen, acupuncturisten en reinigde mijzelf met Yogamuziek en groene thee gemixt met liters Valeriaan. Na drie maanden werd ik rustig. Ik bleef vaker alleen thuis, noemde Sarah niet meer in elke zin en langzamerhand voelde ik de herinnering aan haar uit me verdwijnen. Na een jaar had ik soms zelfs een dag dat ze niet eens in mijn gedachte naar voren was gekomen.
Na exact anderhalf jaar had ik er vrede mee.
Als ik het echter over zou kunnen doen, dan zou ik meteen instappen en exact dezelfde route nemen.
Nu naar drie jaar bel ik haar op om te vragen hoe het met haar kleine gaat en zie ik haar op elke verjaardag en besef dat het goed is geweest voor beide partijen.
Tijd geven en nemen, da's de enige remedie. En bij jezelf blijven. Of bij iemand anders;-)
Het grootste verdriet is het verdriet om de liefde.
De grootste vreugde is de vreugde van de liefde.
Beetje oude doos verhaal, maar mooi geschreven, man. Open, eerlijk, tenzij dit een grote wortel of paard is. Maar goed, het lijkt in ieder geval wel een echt verhaal. Dat is dan eigenlijk dubbel zo knap. Echt goed. B.
BeantwoordenVerwijderen