OVP

Ingrediënten voor een geslaagde vrijdagavond:

• 10 mannen, verschillende generaties, verschillende persoonlijkheden
• met zorgvuldigheid uitgekozen wijnen
• verscheidenheid aan gerechten
• een thema

Een traditie bedacht door mijn vriend M. Een vriendelijke reus met voorliefde voor organen. Met name gekookt, gebakken of gefrituurd.
Bij het binnenkomen kwam mij de lucht van paardenstallen gemengd met...nou ja...strontlucht al tegemoet. Op het fornuis stond een ouderwets stoofpannetje zachtjes te pruttelen. De deksel danste een ritmisch deuntje. Bij elke pruttel ontsnapte er een wolkje-bijna-giftige-stoom. Doel van de avond; smaakverrijking. Achterliggende motivatie; inner circle masochisme. Thema: Orgaanvlees

De cirkel van 10 sloot zich. Het menu werd uiteengezet en nam plaats in mijn hersenen. " Het voorgerecht, sprak de reus zo langzaam mogelijk, wil ik graag de volgende naam meegeven: Rocky Mountain Oysters. Ook wel Cowboys Caviar genoemd. Beide namen spraken mij aan. Ik ben dol op vis. Maar vis is niet het hoofd ingrediënt dat zich in de scrotum van een kalfje bevindt.Op tafels lagen de medailles, klaar om uitgereikt te worden aan de winnaars.

Aangezien binnen een groep mannen iedereen zich graag als winnaar profileert zag ik de handen richting de grote schaal gaan. De ballen gingen als een malle! Met een structuur,- en smaakcombinatie van bitterbal versus kipnugget werd dit stukje hangfallus snel weggewerkt. Uiteraard begeleidt met een heerlijk rood wijntje. Tijd voor gerecht nummero dos.

Het stoofpannetje opende zich en om mij heen werd het stil. De lucht die al de hele avond om ons heen hing nestelde zich als dikke mist in onze reukorganen. De stilte was bijna luidruchtig aanwezig. Qua presentatie gelijk aan pasta Bolognese, maar bij nader onderzoek not quite... Lange slierten met een honingraatstructuur ondergedompeld in een ondefinieerbare saus keken me uitdagend aan...
Met de prachtige betiteling 'Tripa a la Romana' keek het gerecht me aan.

Eet me dan als je kan, leek het te zeggen. Van de 10 mannen waren er maar 3 mannelijk genoeg de pens naar binnen te werken. Hulde! Het derde gerecht, zelfgemaakte tagliatelle gevuld met bloedworst vond gretig aftrek onder de inmiddels hongerige groep kerels.

Op de weg terug naar huis, een lege maag en een continue aanhoudende peristaltische vomitteerbeweging in de maagstreek deed ik nog even de lokale shoarmatent aan. Thuis aangekomen merkte ik toch dat mijn hond affectiever was dan normaal. De volgende ochtend, bij het openmaken van haar met pens gevulde worst merkte ik dat we allebei spontaan watertandde.
Volgend jaar neem ik haar mee...