Back to the past...

De wekker gaat. Zoals altijd véél te vroeg. Maar nú, met het deuntje van Oren Lavie's Morning Elegance valt het een stuk minder zwaar. Tijd voor een afspraak met een vriendin in Amsterdam. Met een bijna afgestudeerde dokter reis ik samen in de trein, lachend om de humor die we bij elkaar opwekken. Positieve elektriciteit zorgt voor een stroom van energie.
Maar één halte met de metro en ik stap uit op perron Nieuwmarkt. Ik kies zoals altijd met 50% kans de verkeerde uitgang totdat een klein mannetje met grote tanden mij tot een halt roept en me vraagt waar de uitgang van de Nieuwmarkt is. Pas op dat moment besef ik me, of beter Nederlands besef ik dat Nederland het dichtstbevolkte bordenwegwijzersysteem heeft van Europa en neem de man onder mijn vleugels mee naar de juiste uitgang.

Het allervriendelijkste kaboutertje begint spontaan te vertellen dat hij een hoogbegaafde pianiste les moet geven. In eerste instantie neem ik hem niet al te serieus maar naarmate zijn verhaal vordert begin ik te begrijpen dat hij wel degelijk is wie hij zegt dat hij is. Oud-directeur van het conservatorium in Amsterdam en Utrecht, actief propagandist van moderne klassieke muziek, en jarenlang presentator van Musica Nova op radio 4.

Ik zeg hem bij de uitgang gedag en we bedanken elkaar voor deze spontane ontmoeting. Tè vroeg zoals altijd plof ik neer bij café Fonteijn en Google meteen meneer Hartsuiker. Een indrukwekkend CV. Ik zie de naam van een van zijn docenten staan; Wolfgang Wijdeveld. Deze naam ken ik. Mijn pleegzus haar vader ,een bekend componist was ooit zijn leraar en mijn ontmoeting met de oud-directeur brengt zijn verleden verrassend terug. Ik ren achter hem aan om te vertellen dat we onbewust een band hebben. Hij loopt net het Bethaniënklooster binnen en ik klop op de deur.

Verbaasd doet hij open en ik leg hem uit over mijn zus en haar vader. De hoogbegaafde pianiste komt ook binnen lopen en zo krijgen we beide een rondleiding in zijn wereld. Een rondje back to the past. Deze man, geboren in 1933 vertelt gereanimeerd over zijn leven in en van muziek. Met open oren luisteren we naar zijn levensverhaal. Oudere mensen hebben 'soms' zoveel moois te vertellen als we er de tijd voor nemen.
Té haastig voor een persoonlijk concert van de hoogbegaafde pianiste, neem ik afscheid met de belofte hem snel een keer op te zoeken in Utrecht. Buiten aangekomen bel ik mijn zus en steek haar vervolgens aan met mijn enthousiasme. Deze toevallige ontmoeting bezorgt haar ook hernieuwde herinneringen.

Alsof de duvel ermee speelt kom ik richting de afspraak nog twee oud-klasgenoten tegen.

Wij hebben nog de helft van ons leven te gaan voordat ik mezelf tegenkom.

Ik ben benieuwd naar 2062, en hoop dat ik ook de tijd voor mij zal nemen...