Vrijgezel...

Het leven van een vrijgezel gaat niet over rozen.
Iedere avond kom ik thuis, loop door mijn lange lege gang en zeg mijn stille woonkamer gedag.
"Ik ben weer", hoor ik mezelf fluisteren. Ik open de koelkast, de donkere keuken wordt zachtjes verlicht. Behalve drie flesjes sportdrank en een brok kaas zie ik niets liggen. Op jacht naar voedsel dan maar. Ik pak mijn jas en loop weer de donkere kou in. Bij de groenteboer, waar niemand zich op dit tijdstip meer waagt, kennen ze me ondertussen wel.
Hij:" Een grote eter hè?"
Ik:" Ja alstublieft."
Hij:" Pasta??Geen stamppot deze keer?"
Ik:" Nee vanavond niet, dank u"

Met 700 gram pasta en 5 bananen loop ik weer naar buiten, om deze thuis aangekomen  langzaam in de pan op te warmen terwijl ik mijn Xbox aanzet om een potje oorlog te spelen. Het eten zit er een half uur later in. Het kan maar geregeld zijn. Ik sta op van de eettafel en stop mijn bord en vork in de nog halflege vaatwasmachine. Ik speel nog twee potjes op de Xbox en pak mijn sporttas voor de dagelijkse uurtjes sportschool. De sportschool is compleet verlaten rond dit tijdstip. Zitten vast met het gezin gezellig aan tafel te keuvelen en grapjes te maken of spelletjes te spelen.

De avond erna hetzelfde ritueel alleen geen sportschool maar met wat vrienden een borreltje in de kroeg. Half dronken loop ik alleen naar huis en leg mezelf half uitgekleed in bed van mijn onverwarmde jongenskamer. Ik kijk nog eens goed om me heen. Nee, er ligt niemand in...

In het weekend slaap ik zo lang mogelijk uit om de dag te breken. Om een uur of een zie ik alle stelletjes zich verzamelen om lekker te gaan tennissen of hockeyen. Ik lunch wat in een van de vele lunchrooms die Haarlem rijk is, en sla mijn derde doppio latte espresso macchiato achterover en loop rustig aan langs een aantal winkeltjes. Om me heen winkelende gezinnetjes, die met hun spelende kindjes winkels in en uit gaan.

Ook in de Appie wordt ik geconfronteerd met het vrijgezel zijn. Grote verpakkingen met korting bij twee artikelen worden aangeprezen.
Fijn, de andijvie inclusief worst is nu per twee kilo nóg goedkoper.
Vijf kilo afwasblokjes, nu twéé voor de prijs van één.
Ik pak een bak kant-en-klare nasi en wat melk, sap en brood en loop naar de kassa.

De 24-urige dag is bij mij als volgt verdeeld:
8 uur werken/5 uur slapen/11 uur vrije tijd
Het is dus hard werken om deze 11 uren vol te krijgen...

En dan hoor ik mijn vrienden die al jaren getrouwd zijn en kinderen hebben over hun leven.
8 uur werken/7 uur slapen
Kinderen wakker maken, voeden, naar school brengen, als een scheet op schaatsen naar werk. Snel naar huis, koken, kinderen in bed gooien, verhaaltje voorlezen.
De ene ouder even met me naar de sportschool, de andere afruimen.
Het weekend de kinderen naar hockey brengen, kinderverjaardag, rennend de stad in voor boodschappen of nieuwe kleren en dan eten bij schoonouders.
De andere dag uitslapen tot half negen, dan zelf tennissen of hockeyen, eten bij vrienden, en vermoeid het bed inrollen, te moe voor welke aanraking dan ook.
Behalve ouder, zoon, vriend, echtgenoot en werknemer hebben ze maar een half uur per dag tijd voor zichzelf. De tijd die ze gegund worden tijdens toilet en douche.

en dan...voel ik me ineens weer intens gelukkig!!!

INGEZONDEN ANONIEME REACTIE;-)

Pappa…

Het leven van een jonge vader gaat niet over rozen.
Iedere avond kom ik thuis, loop door de gang vol met kindertroep en hoor mijn luidruchtige meisjes al weer kibbelen aan tafel. “Hoi meiden!” hoor ik mijzelf vrolijk roepen. Ik open de koelkast en vind tussen alle prinsessentoetjes, smeerkaas en karvam cevitam een laatste flesje Heineken. Na de kinderen in bad te hebben gedaan, oeverloos lang boven geweest eer de kids eindelijk gingen slapen, dat ritueel van het rekken kennen ze ondertussen wel.
Zij: “Nog een verhaaltje, pap?”
Ik: “Nee, het is echt al heel laat.”
Zij: “Maar gewoon een hele korte?”
Ik: “Nee, vanavond niet meer schatjes.”

Eindelijk beneden kunnen de pannetjes van ons eigen eten op het vuur, terwijl ik de TV aanzet voor de Wereld draait door. Een half uurtje later zit de maaltijd erin en baal ik van de volle vaatwasser die nog niet is uitgeruimd. Ik zou nog wel even een uurtje willen hardlopen, maar – los van al het ijs op de weg – ontbreekt mij de movatie en puf.

De avond erna hetzelfde ritueel, weer niet hardlopen maar wel lekker “The voice of Holland” kijken. Moe na een paar glaasjes wijn liggen we op vrijdagavond rond 22:30 in bed. Ik kijk naast me waar mijn lief met boek in de hand en licht nog aan inmiddels in slaap is gevallen.

In het weekend zou ik het liefst lekker uitslapen, maar helaas worden we rond 07:30 door de meisen gewekt en twee uur later sta ik te kijken hoe mijn jongste dochter haar balletpasjes oefent. Rond lunchtijd eten we met z’n allen wat bammetjes, drink ik een espresso en gaan we met z’n allen de stad in om vooral cadeautje kopen voor alle partijtjes waar onze dames de komende weken heen moeten. Met gezeur om speelgoed en ‘iets lekkers’ trekken we onze kinderen van de ene winkel naar de ander.

Ook in de Albert Heijn blijft het gejammer om toetjes en snoep aanhouden. Alle kindvriendelijke aanbiedingen zijn supertactisch op kinder-ooghoogte geplaatst, waardoor sommige aankopen onvermijdelijk zijn. Gelukkig zijn het toiletpapier in megaverpakking, de vissticks (4 pakken voor de halve prijs) en de pakjes Wicky (6 verpakkingen voor de prijs van 4) in de bonus. Met een volle kar probeer ik de kinderen zover te krijgen mee te gaan.

Een etmaal bestaat bij mij uit de volgende fases:
9 uur werken/8,5 uur slapen/1,5 uur reistijd/3 uur kinderzorg en –vermaak/1 uur eten
en dan nog een uur dat elke dag lijkt te verdwijnen in het niets…
Het is dus hard werken om uberhaupt nog wat tijd voor jezelf over te houden…

En dan hoor ik mijn single vriend over zijn leven:
8 uur werken/5 uur slapen en 11 (!) uur vrije tijd om in te delen naar believen.
Uitslapen tot diep in de middag, paar keer per week biertjes drinken in de stad, topmaaltijden halen bij de groenteman (of ergens uit eten), op heerlijk rustige tijden naar de sportschool, lekker shoppen zonder enige druk, meerdere facebook-accounts onderhouden, beetje daten hier en daar, eindeloos X-boxen, beetje fotograferen, op de fiets naar Spanje (omdat het kan), schaatstraininkje hier en daar, flirtend door het leven en vrouwen om zich heen hunkerend naar een aanraking van deze nog jonge en fitte dertiger…

Behalve bachelor, versierder, vriend en flexibele werknemer heeft hij – naar eigen zeggen – 11 uur per dag om dagelijks in te vullen. Ik zou er wel weer aan kunnen wennen.

En toch…voel ik mij nog altijd intens gelukkig!!!