De veilige vrouw...een gat in de markt...

Mijn oom Mark valt op de Veilige Vrouw. Deze vrouw voldoet aan de volgende eisen. Ze is nuchter, zorgzaam, is niet makkelijk te overwinnen én heeft een relatie of beter nog...getrouwd. Op deze manier weet mijn oom dat zij hem nooit zal claimen en dat hij nog moet jagen en overwinnen ook. Zij zal nooit tegen hem zeggen dat hij twee dezelfde sokken moet dragen, mee moet naar haar ouders, dat hij niet zoveel moet drinken, zijn onderbroeken niet moet omdraaien en weken later pas verversen en dat ze het fijn zou vinden als hij toch zijn best zou willen doen om haar praatgrage macrobiotische Munchhausen by Proxy-vriendin Marie-Louise eens moet ontmoeten.

Ze heeft daar geen recht op want daar heeft ze haar eigen man voor. Het levert hem alleen de lusten en niet de lasten...Sinds Aletta Jacobs zijn er meer vrouwen wakker geworden die hun eigen man gebruiken als een soort levende Ken. Ze speelt met hem, kleedt hem en vervolmaakt haar eigen prinsessefantasie waar ze al sinds kleutertijd over de droomt. Heeft ze haar Ken eenmaal zover in haar perfectiemal gegoten dan merkt ze dat ze toch iets mist. De waardering, spanning en sexuele aantrekkingskracht die na jaren van zorgvuldig geplande cognitieve herstructurering compleet is verdwenen en nu gelijk staat aan de marktwaarde van een pas aangeschafte Toyota Aygo.

De vrouw valt per definitie op een man die compleet anders is dan de huidige. Is de bestaande man een impotent getatoeëerde bodybuilder met losse handjes, dan zal haar volgende gelijk staan aan César Milan, calm and assertive, goed met kinderen, begripvol, iemand die geen directe oplossingen aandraagt maar empathisch is, de juiste vragen stelt en allebei zijn oren belangeloos te luisteren legt.
Klinkt als een saaie zak, maar hij is wèl betrouwbaar en consequent.
De man kiest zijn volgende vrouw op basis van zijn laatste, maar dan een geüpdate upgrade. Dit kan zijn dat ze tien jaar jonger is, maar ook domweg omdat ze gewoon beter kookt. Een man is en blijft simpel en het gaat hem uiteindelijk maar om één ding...Of als ie geluk heeft twee, en dan houdt ze ook nog haar mond tijdens voetbal!

Maar goed, Mark dus. Ik vraag hem wel eens waarom hij altijd dit soort vrouwen uitkiest. Hij is per slot van rekening ook al vijfenvijftig en ook al heeft hij het lichaam van een jonge voetbalspits, de jaren gaan voor hem ook tellen. Zijn antwoord: "Omdat het kan!" Ik vraag hem of hij niet verlangt naar wat rustiger vaarwater en aan toekomstplanning wil werken. Hij kijkt me aan alsof ik zojuist heb opgebiecht dat ik al jaren systematisch zijn uitkering oversluis naar een rekening op de Caymaneilanden.
Als je faalt om te plannen, dan plan je om te falen toch, probeer ik nog als verweer. Zijn ogen zoeken ondertussen als een geleide raket het terras af naar gewillige slachtoffers van zijn solitaire strijd. Ik noem het bindingsangst...

Misschien is Mark ook wel een veilige man bedenk ik me net...