Hij wacht op de trein.
Ik voel me vreselijk happy
Hij voelt zich niet zo fijn.
Ik wandel rustig verder
en geef mijn hond een zoen.
Hij blijft eenzaam zitten
en heeft weer niets te doen.
Ik fluit rustig mijn deuntjes
en voel me een gelukkig man.
Zijn trein heeft wat vertraging
en mijn God daar baalt hij van.
Mijn blik gericht op morgen,
op alles wat nog komt.
Zijn ogen vol met zorgen
omdat hij weer eens opstond.
Ik pak de afslag naar het strand
en gooi wat ballen in de zee.
Hij heeft geen ballen meer
en alles doet hem wee.
Als ik niet zo vreselijk vrolijk was
en zou zien wat hem beweegt.
Dan had ik kunnen zeggen
dat zijn eindbestemming ècht wel leeft.
Dat Almere heus een fijne stad is
en dat daar leuke mensen zijn.
Dan was hij vast niet eenzaam
en nam vrolijk zijn trein...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten