Om 15.15 uur vertrokken uit Nederland, aangekomen om 22.30 uur.
Veertien files en drie achtervolgingen op de Franse wegen later gooiden we onszelf over de suïcidale Champs Elysées rotonde op de vijfde afslag eraf. Op zoek naar Rue de Bac 101. Via een labyrint van eenrichtingsstraatjes kwamen we aan in onze straat. Deze bleek volledig afgesloten te zijn door la Police en de ME vanwege een opkomende demonstratie. Of we zo vriendelijk wilden zijn acht blokken verder te parkeren.
Onze tassen zwetend bij uit de auto tillend op zoek naar ons Franse buitenkomen. In de folder zag het eruit als een magnifiek design studiootje. Aangekomen was het hetzelfde fenomeen als de wintersportappartementen. Wij daalden af naar ons Anne Frank appartement in de schuilkelder van het prachtige monumentale pand. Een kelder zonder ramen, met een gordijntje tussen toilet en woonkamer, tevens keuken en zitgedeelte. Merveilleux non?
Op de Parijse variant van het witte fietsenplan rijden we fluitend over de Seine op weg naar het uur U.
We zien de rest van de groep in de stad voor mijn verjaardagsborreltje. Om 00:00 poppen er champagnekurken, vuurwerk gaat de lucht in en alles gaat uit behalve het licht. Tudé viert zijn eerste verjaardag in Parijs en le bourgeoisie begroet de birthdayboy met grande honneur. We liepen van tent naar tent, van café naar café. In bijna elke club en zeker de laatste viel me op dat ik toch wel heel veel aandacht kreeg. Ik keek in de donkere warme kelder naar de bezoekers hun halfnaakte lichamen en kwam erachter dat we eigenlijk al de hele avond meer mannen zagen dan vrouwen. Ik keek naar mijn goede vriend Paul die twee maanden geleden getrouwd was met Julio en in zijn ogen fonkelden roze sterretjes. Had ie ons toch weer de gay buurt in weten te lokken...Om half vijf in de ochtend trokken we ons weer terug in onze schuilkelder voor een welverdiende rust.
Vandaag met een Franse kater van werelds niveau de hele tocht gemaakt. Prosecco op het Eiffeltorenparque, ijs met slagroom Le Sacre Coeur, middageten bij Montmartre en vervolgens liters alcohol bij de Louvre. Wat is Parijs, zonder gekheid een stad om van te houden. De stad ademt cultuur zonder ouwe vergane shit zoals Rome. Alles is mooi, de stad van de liefde. Zelfs met liefdesverdriet zou je hier nog kunnen slagen. En met leuke vrienden zijn maakt het leven megafijn!
Ik ga vanaf nu elke verjaardag hier vieren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten