Tatoeage en werkgelegenheid...

Al jaren liep ik rond met het een idee een tatoeage te nemen. Ik vind dat het hoort als je iets hebt meegemaakt en het hebt overleefd. Een talisman die me zal doen denken aan zware tijden van mij of de woeste van een ander. Noem het een bezegeling van het gebeurde, een souvenir van toen.
Maar wat voor één wordt het er en wat wordt de plek des lichaams?
Ik ben niet bepaald dol op het aarsgewei of de tribal, wil mijn overontwikkelde schouderpartijen niet laten benaalden en heb niets met Japanse vechtvissen. Het moet iets zijn dat bij me past. Een levensstempel. Na wekenlange zoektochten in bibliotheken en gedegen onderzoek naar de oorsprong van de tattoo had ik mijn brandmerk gevonden! De plek zou ter plekke besloten worden.

Met bibberende stem maakte ik telefonisch een afspraak bij Henk Schiffmacher, de zoon van een katholieke slagersfamilie. Hanky Panky is een begrip, heeft de Chili Peppers, de sleeve van Anouk, Kurt (RIP), Brood (RIP) en Hazes (RIP) gedaan. En nu zal hij mij gaan doen. Aan werkgelegenheid zal het hem niet ontbreken. Zestien weken later kon ik bij hem langskomen. Ik liep de catacomben van de Ceintuurbaan binnen. De martelkelder was behangen met trofeeën van weleer. Henk bij de Indianen, Henk met beroemdheden. Henk zijn relikwieën en zijn Kruistocht tegen HIV-babies en dierenproeven. Wat een vent die Henk!

Ik nam plaats in de schildersstoel en zag Henk aan het werk met een driemaster op de rug van een tenger vrouwtje. Ze onderging de behandeling in trance en genoot van iedere penetratie van zijn meesterlijke creatie. Voor de speciale gelegenheid had ik mijn zusje meegenomen.
Hi there, sprak een man met een getatoeëerd spinnenweb op zijn gezicht in een Amerikaans accent.
Ik: Hello...
Hij: Henk is kinda bizzy with tha hot chick and no time for you today, sorry.
Ik: Well...okay...that is...fine then.
Hij: What kinda tattoo you want?
Ik zette hem mijn idee uiteen en hij keek me verwonderd aan. Ik maakte waarschijnlijk indruk op hem.
Hij: Where do you want it?
Ik: Above my...ass
Hij: Are you gay or something? I ain't gonna do a tattoo on your butt.
Ik: well...my leg is also fine hoor...

Nu 20 jaar later prijkt de tattoo nog steeds op mijn linkerbeen. Ik wou dat ik toentertijd iets langer had nagedacht over mijn trofee. Het Walt Disney aapje Abu is nu niet écht iets waar je als bijna 38-jarige mee aan kunt komen... Moraal?

Neem geen tatoeage als je nog niets hebt meegemaakt...
Wees niet al te impulsief als het naalden en verf betreft...
Denk niet je dat Kurt Cobain bent als je toevallig vader Jakob op de gitaar kan spelen...