vrijdag 25 februari 2011

Irritatie...de wereld verbeteren...en sex.

Mijn level van tolerantie is laag, zo laag dat je de drempel niet eens ziet.
Je kunt er niet eens over struikelen, ook al zou je nog zo je best doen.
Irritatie begint bij jezelf zei mijn vroegere klasgenoot elke dag tegen me.
Net als het verbeteren van de wereld. Als ik me dus niet meer irriteer is de wereld dan vanzelf beter? Ik stelde de proef op de som.
Ik irriteerde me niet meer aan gezapige grappen van charismatische geinponems, aan lange rijen in supermarkten waar ik steevast de verkeerde kies, aan poep op de stoep, aan luidruchtige Zuid-Mediterraanse medereizigers, aan eigenlijk alles waar ik me voorheen aan irriteerde.
En...dat begon me op de duur toch wel erg te irriteren, dus hield ik ermee op.
De wereld werd er niet beter op. Dus dacht ik aan zaken die me niet irriteerde.
Sporten, muziek en sex.

Zou het een idee zijn om met sex de wereld te verbeteren? Ik liep terug naar de rij in de kassa en vroeg aan een willekeurige vrouw of ze toevallig ook de wereld wilde verbeteren en met mij wilde beginnen.
Ze keek op vanuit haar rolstoel en zette haar gehoorapparaat wat harder. Ik herhaalde mijn zin:" Of ze ook de wereld wilde verbeteren en met mij wilde zingen."Ze lachte lief terug en zette haar sopraanstem op. Ik haastte me voor het zingen de supermarkt uit...

Misschien moet ik iets minder willekeurig zijn. In dit jaargetijde is het niet makkelijk om zomaar de wereld te willen verbeteren. In de zomer is het een stuk makkelijker. Iedereen loopt rond op slippers en is vrolijk en welwillend door de warmte van de zon. Mij maakt het niet uit in welk jaargetijde ik de wereld verbeter. Ik wil altijd wel.
Dus ik liep door, maar na nog wat mislukte pogingen werd ik staande gehouden door een vrouw in het blauw. Of ik toevallig vrouwen lastig viel met ongewenste vragen. Ik stelde nogmaals mijn vraag, maar nu aan haar. Ik denk dat ik haar intrigeerde want ze pakte meteen een van haar seksartikelen. Geboeid onderging ik haar handelingen.

Na twee dagen in een koude cel besefte ik dat mensen nog niet klaar zijn voor mijn nieuwe aanpak om de wereld te verbeteren.
Irritant hoor...

2 opmerkingen: