Nieuwe taal...

In mijn schooltijd werd er veel aandacht aan spelling en grammatica geschonken. Tijdens de Nederlandse les werd ik door mijn paarsharige juf regelmatig gecorrigeerd voor wat betreft het onderwerp poëzie-analyse. Ed Hoornik zou zijn prachtige gedicht hebben en zijn volgens mijn interpretatie uit filisofische oogpunt hebben geschreven en dan is vrije interpretatie toch mogelijk? Maar mijn suikerstokkerige schooljuf was het daar niet mee eens, en een onvermijdelijk lange discussie volgde.
Ik: Als je dichterlijke vrijheid in hokjes gaat stoppen, dan is de dichter bij de dood en komt creativiteit niet meer naar boven. Openminded people hebben ruimte nodig om te ademen.
Zij: Het tweede kwatrijn bevat alle elementen die de 'volta' moesten uitmaken. Eigenlijk is er helemaal geen 'volta'. De tegenstelling binnen de tweede strofe staat reeds vermeld in de laatste twee regels van de eerste strofe. In feite is er dan geen spraak van een sonnet, alleen van een gedicht met de rijmvorm van sonnet.
Ik: Whatever, Aubergine!
Uiteindelijk kwamen Fuccia en ik toch tot een overeenkomst. Ik hield mijn mond dicht en zij liet mij slagen.

Maar uiteindelijk heb ik veel aan Mevr. Krokus gehad. Ze heeft me leren nadenken over mijn woorden en ook al doe ik daar niets mee tijdens mijn praattsunami, maar geschreven denk ik er wel degelijk over na. Hoe is de opbouw, de spelling en loopt de zin qua stijl een beetje.
De laatste paar jaar is het droevig gesteld met de Nederlandse taal. Zo lees ik dagelijks over mensen die schrijven over ME moeder en JOU sgool. Ook hoor ik Nederlandse Maaskantpubers praten alsof ze jarenlang in Marrakech hebben gewerkt. Mixen van verschillende culturen is gezond, neologisme hoort erbij maar laat taal voor wat het is. Kanker is tegenwoordig iets goeds. Kankervet is heel erg mooi. Kankerhard is erg snel. Jeweet tog betekent dat je het begrijpt en wrede pattas zijn mooie schoenen. Leipe shit betekende in mijn tijd gevaarlijke poep. Misschien word ik ook een dagje ouder, maar discriminatie van taal en mens kan ik nog steeds niet uitstaan.

Zo werd een Marokkaanse medereiziger gisteren in de bus aangesproken alsof hij de hoofdverdachte was in het Neurenbergproces. En dit alleen maar omdat de controleuse hem niet had zien instappen en dus het inchecken van zijn abonnement niet vertrouwde. De jongeman reageerde nogal geagiteerd, wat in mijn ogen zeer begrijpelijk was. Valselijk beschuldigd worden is niet prettig. Hij keek mij aan voor wat bijval en pas toen ik haar op eigen niveau antwoordde dat deze jongeman wel degelijk nèt ingestapt was, en dat ze voortaan beter moet kijken wie er instapt hield ze op met haar Russische KGB-kruisverhoor.
Ik sprak met Achmed over vooroordelen. Hij was het gewend, maar werd er nog steeds boos over. Als ze mijn plaatsbewijs had gevraagd had ze gemerkt dat ik die niet had, maar dat deed ze niet. Waarschijnlijk omdat ik blank ben? Voor het eerst zag ik discriminatie van dichtbij, en het beviel me absoluut niet. Nu discrimineer ik zelf gelukkig nooit.

Blij dat ik openminded, hypocriet en tolerant ben...