Lekker in de duinen...

Vandaag liep ik met mijn baasje door de duinen van Kraantje Lek naar Zandvoort. Ik had mijn nieuwe, met steentjes ingelegde riem op en voelde me helemaal het vrouwtje. Mijn baas was ook erg vrolijk want hij liet me rennen over het paardenpad en af en toe wanneer hij niet keek slokte ik zo'n heerlijk ronde bal op, die ze daar voor me hadden achtergelaten. Ik snap niet dat mijn baasje het niet goed vindt dat ik die overheerlijke Bosche Bollen naar binnen werk als Ketellappers.
Onderweg maakte ik kennis met Meg, wat wel grappig was. Want als ze mijn naam (Mac) riepen, luisterden we alletwee zodat ze helemaal in de war raakten. We spraken af om als gekken om ze heen te rennen en tegen haar baasje op te springen zodat de mijne weer panisch LAAGLAAGLAAG zou gaan roepen. Ik vind het zo geinig als hij dat doet!!

Onderweg naar Zandvoort nam hij even de tijd om zijn poten te laten rusten op een bankje. Ik ging naast hem zitten en knaagde vrolijk op het hout van zijn zitplek. In de verte zag ik een hek met daarachter een raar soort bos. Ik liep er voorzichtig op af, mijn baasje weet nog niet precies wat hij met me moet aan moet als ik wat verder loop dan hij wil. Ik keek een paar keer achterom, maar hij lag met zijn ogen dicht te genieten van het voorjaarszonnetje. Aangekomen bij de gevlochten stukjes ijzer merkte ik dat ik hier nooit overheen kon springen, laat staan er onderdoor kon graven. Maar na wat gespeur kwam ik een gat tegen waar ik nét tussendoor kon.

Ik wurm me zelf door de kleine opening, mijn iets te dik geworden bips blijft een beetje hangen, maar met wat trek en wrikwerk lukt het me om het rare bos te betreden.
Wat ik zie is ongelooflijk!!! Ik zie zandbakken met verhogingkjes, kleine meertjes overal liggen witte balletjes waar ik mee kan spelen...
Ik bijt mezelf even in mijn voorpoot om te kijken of ik droom. nee, dit is echt een hondenparadijs.
Ik zie zelfs op een heuveltje met versgemaaid gras een stok met een vlaggetje dat volgens mij aangeeft waar ik moet poepen. Dit moet ik mijn baas vertellen. Hij heeft er zo'n hekel aan als hij weer in de poep van andere honden trapt waardoor hij altijd netjes het mijne opruimt. Maar op dit korte gras ziet hij zelfs zonder die rare zwarte dingen met glas voor zijn ogen dat er iets ligt. Ik moet dit snel aan hem vertellen voordat hij ongerust wordt.

Om te bewijzen dat deze plek echt bestaat trek ik met mijn net gewisselde tanden de paal met het wapperende stofje uit het gaatje en neem deze mee. Een ander baasje begint naar me te schreeuwen. Hij baalt er zeker van dat hij niet eerder was. Wat ziet die man eruit zeg. Hij rijdt in een karretje, zeker omdat hij niet kan lopen vanwege zijn dikke pens en wat heeft hij een rare vacht. Een roze broek met ruitjes waar ik acuut draaiierig van word. Boven zijn dikke buik hangt een kanariegele gebreide trui en op zijn hoofd draagt hij een rare Franse pet. Die kerel ziet er niet uit, joh. Moet mezelf even herinneren mijn baas te becomplimenteren met zijn kledingsmaak. Dit doe ik meestal door te likken aan zijn trui en te bijten in zijn schoenen en broek. Ik heb het idee dat hij dat wel leuk. Terwijl ik naar hem toe aan het rennen ben hoor ik andere mensen de hele tijd FORE roepen nadat ze met een lange stok de witte knikkers wegslaan, maar ik luister lekker niet. Alleen mijn baasje mag dat roepen en dan luister ik pas.

Wat zal hij blij zijn met mijn ontdekking...